අපේ ජීවිත වලට ලැබෙන නොලැබෙන දේවල් හරි වෙනස්...සමහර දේවල් අපිට සතුටු වෙන්න පුළුවන් දේවල් ...සමහර නොලැබෙන දේවල් හරි කටුකයි..සමහර දේවල් අපි ආදරේම කරන දේවල්..ඒත් ඒ දේවල් අපිට නැති වෙනවා ඒකත් අපි නොහිත වෙලාවක....ඒත් ඒ වෙනුවට දේවල් අපිට ආපිට ලැබෙනවා ....අපි කැමති වුනත් නැතත් අපි ඒවා බාර ගන්න ඕන.....ඒකයි දෛවය....මේකත් එහෙම කතාවක්..
========================
===================
සේපාලිකා කියන්නේ මම ආසම මලක්..රෑට පිපිලා පාන්දර වෙද්දි බිමට වැටෙනවා...ඊට පස්සේ පරිස්සමින් ඇහිද ගෙන සුවඳවත් රැවින් සපිරි සේපාලිකා මල් බුදුන්ට පූජා කරනවා....සමහර වෙලාවට සමහර අය සේපාලිකා මලට විවිධ අර්ථ කථන දේවි...ඒ තමුන්ට දැනෙන විදිහට...මම ආසයි පාරිශුද්ධ කියන නම දෙන්න සේපාලිකා මලට...
මම අැයට දෙන නමත් #සේපාලිකා....ඒක එයාට ගැලපෙනම නම..මට එයාව මුණ ගැහෙන්නේ බස් එකෙදි....සේපාලිකා බස් එකට නැග්ගේ මාස පහක විතර මලක් වගේ ලස්සන දූ පැටියෙක් වඩා ගෙන..එයා මගේ ලඟින් ඉඳ ගත්තේ ලස්සනට හිනා වෙලා..
එයා හරි පරිස්සමට දූ පැටියාව තුරුල් කරන්...අම්මලා එහෙමනේ ඉතිං....මම හිනා වෙලා එයා දිහා බැලුවා එයත් පිලිතුරු හිනාවක් දුන්නා...
"දුව ඔයා වගේ"
එයා අහිංසක විදිහට හිනා වුණා...
"ගොඩක් අය එහෙම කියනවා....ඇත්ත වෙන්න අැති"
එ් මූණ පුරාම මට පෙනුනේ අහිංසකමක් විතරමයි...කම්මැලි හංදා මට චුට්ටක් එයාට කතා කරන්න හිතුනා...
"දූත් එක්ක කොහෙද ගියේ"
එහෙම ඇහුවම එක පාරට එයා මගේ දිහා දිහා බලපු විදිහට මම බය වුණා මට බනි කියලා..
"අනේ සමාවෙන්න...මම මට අදාල නැති ප්‍රශ්නයක් ඇහුවේ"
"අනෙ නැහැ...මම අපෙ අම්මාලාගේ දිහා ගියා"
"අහ්..තනියම"
"ඔව් එයා වැඩට ගියා උදේ මාව අම්මලාගේ ගෙදරින් දාලා"
"එයා එන වෙලාව අල්ලලා මම මේ යනව"
"අනේ...ෂෝක්..මමත් දුව ගන්න ක්ලාස් එකට යන ගමන්" ..මොකද්ද චූටි දුවගේ නම...
"මන්දාකිණි"
"ලස්සන නමක්...මන්දාකිණි"
"එයත් අහස වගේ..ලස්සනයි"
"මෙයා ඉතිං මගේ පන"
එහෙම කියලා සේපාලිකාව චූටියාව ඉඹිනවා....පරිස්සමට ..
"අම්මලාට ඉතිං දරුවෝ මුළු ලෝකෙමනේ"
"ලැබුණ දවසේ ඉඳලා..මටත් එහෙමයි"
එහෙම කීවම එයා හෙමින් බිම බලා ගත්තා...
"මට හතර පාරක් දරුවෝ ලැබෙන්න ගිහින් නැති වුණා....අන්තිම පාර දොස්තරලා කීවා ආයිත් මට බෑ කියලා දරුවෙක් හදන්න...හැම තැනම ගියා අපි..හරි ගියේ නැ....මම නින්දා අපහාස ගොඩක් වින්ඳා"
ඇස් වල කඳුළු පුරවගෙන එහෙම කියද්දි හරි අමාරුයි දරා ගන්න...
"එතකොට මෙයා"
එයා චූටි පැටියා දිහා බලලා දිගම දිග හුස්මක් ගත්තා..
"මෙයාව හදා ගන්න ගත්තා...දුප්පත් අම්මා කෙනෙක්ගෙන්"
මම ටිකක් වෙලා ඔහේ බලන් හිටියා..
"නීත්‍යානුකූලවද"
"ඔව් කීව විදිහට හැමදේම කලා"
"ඔයාට අමුත්තක් නැද්ද..?මෙයා ඔයාගේ නෙමේ කියලා"
"අනේ මට කිරි එරුනේ නැති එක විතරයි....මේ මට අහිමි වුණ එක දරුවෙක් වෙන්න ඇති ...ආපහු මා ලඟටම ආවේ.....මෙයා ලොකු වුණාම වෙනස් වෙයිද....අපිව නොසලකා හරිද කියලා මට හිතෙන් නෑ...මම මටවත් ඉතිරි කර ගන්නේ නැතිව මෙයාට සේරම ආදරේ දෙනවා..අපිට ජීවිතේ දුන්නේ මෙයා..අපේ හැමදේම මෙයා"
ආදරේ ඇස් දෙකේ පුරෝගෙන එයා කියවනවා...ඇත්තටම ගැහැණියක් කියන්නේ පුදුම නිර්මාණයක් ......හිතා ගන්නවත් බැරි තරම්...තමුන්ගේ කුසින් බිහි නොකලාට අඩුවක් නැතිව හදා ගන්න දරුවාට දෙන ආදරේ ....එහෙම කරන්න පුළුවන්ද හිතෙන තරමට පුදුම ආදරයක්..
මට "නෙල්සන් වාස්ගේ" සිංදුවක් මතක් වුණා..
වදනා අම්මලාද
හදනා අම්මලාද
පැහැදුවේ අම්මා අරුතේ.....
ඒත් මම පුදුම වෙන් නැ..කීප දෙනෙක් ඇරුණාම ලංකාවේ ගැහැණු හරිම මානුෂියයි ...
මට කියන්න ඉතිරි වුණේ..
"අනේ ඔයා හරිම හොඳයි"
කියලා විතරමයි...මට ඇඬුණා...
===========================
==================
ඊට අවුරුදු එකහමාරකට විතර පස්සේ මම බස් එකට නැගලා ඉඳ ගන්න යද්දි මම දැක්කා හුරු පුරුදු මූණක්...හඳක් වගේ ලස්සන චුටි දුවෙක් එක්ක....අනේ මට මතක් වුණා..එයත් මා දිහා බලන් හිටියා...අපි එකටම හිනා වුණා...
"මතකද මාව..අනේ මැණික දැන් ටිකක් ලොකුයි"
"ඔව්..මගේ පන මේ"..
"දන්නවද වැඩක්...මම අායෙත් අම්මා කෙනෙක් වෙන්න යනවා..දැන් මාස හතරක්...මෙයා තමා ඒ වාසනාව ගෙනාවේ...කවුරු ආවත් මගේ මැණිකගේ වටිනානම එහෙමමයි..මගේ ලොකු දුව"
එදා වගේම ආයෙමත් මට ඇඬෙනවා....සතුටට...සතුටට වැඩිකමට..
ඇත්තමයි ඇය සේපාලිකා මලක්මැයි.... පුංචි දූ පැටියා අහසක්මැයි...සුන්දරයි....❣️❣️
ප.ලි..ගැහැණියක් කියන්නෙම දරාගෙන දරා ගැනිමක්මයි....හරියටම අහසයි පොලවයි වගේම...මම ලංකාවේ ගැහැණුන්ට ආදරේම ඒකයි....ඒ වගේ අය ලොවෙත් නෑ...
#ආදරණීය_මල්❣️❣️
