Thursday, November 30, 2017

ගිනි බිදිද්දි නුඹව මානා
කෙනෙහිලුන් ඇද වද දෙනා විට
ඉවසගෙන අහකට බැලු
නුඹ යවපු හුස්මයි සකි සඳ
හුළඟක් වෙලා මේ පාව යන්නේ...
ඒ සාපයයි...

හිසත් හාරා දල ගනිද්දි
රිදුන තැන් පිරිමදිනු බැරිවට
ඇස් පලාගෙන බිමට වැටුණේ
උණු කඳුළු විතරයි
වැහි වගේ මේ පොළව හාරා වැටෙන්නේ..
ඒ සාපයයි...

උපන් දා සිට නොකළ වරදට
රිදි රිදි ඇදුමක් ඇදෙන විට
මව් මතක් වි හිත කීරි ගැහිලා
බිම වැටි හඬනා හැඬිල්ලයි
අකුණු ලෙස පුපුරා වැටෙන්නේ..
ඒ සාපයයි....

තිරිසනෙකු වි උපන් පාපෙට
විඳපු දුක් කඳ උහුලනා බැරිවට
පපුව පැලිලා පොළව මත පුපුරා වැටෙද්දි
තුමුල උස් කඳු දෙදරා වැටෙන්නේ..
ඒ සාපයයි......

෴ ආදරණීය මල්෴

ආදරේ කියන්නේ තරමක ආත්මාර්ථය කැටි කර ගත්ත හැඟිමක්... මගේ විතරමයි කියන හැඟිම නිරායාසයෙන්ම හිතට එන... ඔව්.. මට ඔයාව මුණ ගැහුණ දවසේ ඉඳලා මම හීන...