කතා කරන පන්හිඳ

කවුරුන්ද ඔබ මගේ
කවුරුන්ද මා ඔබේ
කවුරුන්ද ඔබ මගේ
කවුරුන්ද මා ඔබේ

අහුඹුම තැනකදි මුණ ගැහිලා අන්තීමට මෙන්න මෙහෙම අහන්න වෙයි කියලා හිතුනා නම් මම කවදාවත් ඔයා ලඟ නතර වෙන් නැ....නමක් නැති හිත් වල විතරක්ම තියෙන ආදරේ හරි සුන්දර වුණාට ඒක හරි පස්සේ කාලෙක වෙන් වෙලා යන්න වුණාම දරන්න බැරි තරම් දුකක්.....

"දෙතොල් සලා මුදු සිනහ නගනවා
දෙනෙත් පුරා පිරි කඳුළු සලන්නේ
හදවත් ගැහෙනා රිද්මය අතරේ
හිතින් ගතින් එක් තැන් වී ඉන්නෙම්"

ජීවිතේ එක කඩ ඉමකදි මට ඔයාව අහම්බෙන් මුණ ගැහෙද්දි මම හිතන්නේ මම පුදුම විදිහට සතුටු වුණා....ඒත් පුංචි බයක් හිතේ හංගන් හිටියා..මොකද පුංචිම දේවල් වලින් ගොඩක් ස හිත රිදව ගත්තට පස්සේ හදා ගන්න අමාරු හංදා....කිසිම කොන්දේසියක් නැතිව අපේ කතන්දරේ ලිය වෙද්ද....මම එක දෙයක් දන්නවා මගේ හිත නිවෙන තැනක් ඇත්නම් ඒ ඔයා ලඟම තමා කියලා...ඔයාගේ ඇස් දෙක ලඟ කියලා.....පුංචි පුංචි දේවල් වලින් හිත රිදුනත් ඒ රිදෙන්නම රිදෙන්න ඕන තැන් කියලා හිත හදා ගෙන මට ඔයා දීපු ආදරේ එක්ක ජීවත් වෙන්නත් පුළුවන් .....

"ප්‍රේමය ගොළු වී හඬා වැටීලා
ඔබ හද මා හද රිදවන මොහොතේ
ජීවිතයට හිමි පැරදුම හමුවේ
නොදොඩා ගොළු වී බලා සිටින්නෙමු"

හමු වීමක් නම් වෙන් වීම ඉබේ ලියවෙන තැනක අපේ හිත් අනන්ත රිදවෙන්න පුළුවන් ...ඒවා දරා ගන්නත් අපිට හයිය තියෙන්න ඕන....ජයත් පැරදුමත් සම සිතින් දරා ගෙන..ඒත් කිසිම පසු තැවීමක් හිත් වල තියා ගන්න හොඳ නෑ...අපේ හිත් වල ආදරයක් කියලා එකක් තිබුණා නම් ඉවසා දරාගෙන වෙන් වෙන තැනදි ඒත් මට අඬන්න එපා කියලා නම් කියන්න එපා..එකමෙක ඉසිඹුවක් මට ඉඩක් හදන්න ඔය උරහිසේ ඉස්සර වගේම ගිමන් හරින්න....

#ආදරණීය_මල්