කතා කරන පන්හිඳ

සඳ මැණික..
තාමත් නුඹේ ලඟ
ඉස්සර උණුසුමයි
කරුණාව එහෙමමයි
දයාපිරි මුහුණමැයි

ඉස්සර විඩාවට
ඉර බහින ජාමෙට
ආවාම නුඹ ලඟට
දෙන පුංචි හිනාවට
මගේ සරතැස නිවුන

මව් සෙනෙහෙ පුරෝ ගෙන
දරා ගෙන දුක් කන්ද
දුක් සුසුම් සේරෝම
නුඹ දුන්නේ අහසට

මුට්ට කර ගහපු මට
දුන්න නම නාටාමි
ඒත් නුඹ මට දුන්න නම
දෙවියොමයි හැමදාම

ඇදුම් කන පිට දිගේ
නුඹේ දෑත සීරුවට
තෙල් ගගා මැතිරුවේ
සුව වෙන්න වෙිදනා

දරු මල්ලො නැති අපිට
අපිමයි අපේ හෙවනැල්ල
නුඹේ හෙවනේ මියැදෙන්න
විතරමයි දැන් පැතුම

ඉපදෙනා හැම භවයේ
එකම එක වතාවක්
සොඳුර මට මව් වෙයන්
වඳින්නට නුඹේ දෙපා

 ෴ආදරණීය මල්෴