කතා කරන පන්හිඳ

හිතක්....

වහින්න සැරසෙන අහසක ඇඳෙන හත් පාට ගෑ වෙච්ච දේදුන්නක් වගේ වෙන්න ඕන හිතක්...දැනෙන වුන් හිත් පිනවන...එහා මෙහා පෙනෙන පිරිසිදු වතුර වීදුරුවක් වගේ පැහැදිලි වෙන්න ඕන හිතක්...දවස ගානේ එහා මෙහා යන උඩු යටිකුරු වෙන හිත එක තැනක රඳවන්න පුලුවන් වෙන්න ඕන හිතක්...කොටින්ම පිං බිමක් වෙන්න ඕන හිතක්..මෙහෙව් අය ඕන තරම් මිහිපිට ඉන්නවත් ඇති..අපිට හමුවෙලත් ඇති..හික්මුණ හිතක් එහෙමයි...හිතක් කියන්නෙම මහා මෙරක්..නොසැලෙන තැනක් කොයි තරමට බාධක ආවත්..හිතක් වෙන්න ඕන හරියට මේ වගෙ.. "කුණාටුවකදි සිනාසෙන මුල් සවිමත් ගහක් වගෙ"...

පන්හිඳ... හිතට කිට්ටුම හොඳම හිතවතිය....දුකෙදි හෝ සැපෙදි මඟ හැර නොයන..ඇය නිහඩයි.. අපි වෙනුවෙන් නිහඬව සිනාසෙන.. හඬන.. හඬා වැටෙන ඇයට අවසර දෙන්න  කථා කරන්න.."කථා කරන පන්හිඳ" ඇය හැමදාමත් ලඟින් ඉඳිවි..


......කථා කරන  පන්හිඳ