කතා කරන පන්හිඳ

ආදරණීය  ආදරය..

.....

කයිරාගේ තිබුණ කලබලකාරි හැසිරීම් දිහා බලන් ඉද්දි මට කයිරාත් එක්ක ඇති වුනේ කේන්තියක්..ඇය අම්මා තාත්තා ඉස්සරහා හැසිරෙන විදිහ කතා කරන විදිහ පුදුමයි..මම කල්පනා කලේම අැයි ඇය එහෙම කරන්නේ කියලා....කයිරා..ඒත් මම ඇගේ සමහර දේවල් වලට කැමති..සමහර තැන් ඇය දරා ගන්න විදිහ..දෙමාපියන්ගේ ඈත් වීම්...ඇය ප්‍රේමයෙන් පරාජිත වෙද්දි නොවැටි ඉන්න ඇය ගන්න උත්සහය වගේම ඇගේ පෙම්වතාගෙන් ඇයම සමුදි යන තැනදි..කයිරාට එහෙම කරන්න හේතුවක් තිබ්බා....ඇය ඔහුට ඒක මූණටම කියනවා...

ඒත් එකම එක තැනකදි ඇය වඩාත් සංවේදි වුණ තැනක් තිබ්බා....එතැන් සිටම ඇය මගේ හදවතේ තාම ජීවත් වෙනවා...ඈ වෙනුවෙන් ආපු හැම කඳුළම මම බය නැතිව මුදා හැරියා...ඒ කඳුළු  වල තෙතමනය තාමත් මගේ හදවතේ තියෙනවා....කයිරා ඇය සුන්දර කෙල්ලෙක්..

ඇය තමාගේ මානසික වෛද්‍යවරයා ලඟ දිග හරින අැගේ ජීවිත පොත...ඇඟේ හැම කඳළකටම සාධාරන හේතුවක් තිබ්බා...කලබලකමට..ආවේගශීලි කමට හේතුවක් තිබ්බා....කුඩා කල සිටම ඇයව දෙමාපියන් විසින්ම හිතා මතා ගෙදරින් ඈත් කර මිත්තනිය ලඟ තැබිම...ඇය කෙරෙහි අවධානය නොදිම...ආදරය නොදිම මේ හැමදේම ඇගේ වෙනස් හැසිරීම් වලට හේතු...

කාලෙකට පස්සෙ නැවත ඇය ඇගෙ ගෙදරට ගියත් ඇයව පිලගන්න ආදරේ කරන්න කවුරුත් නැ..කයිරා ...තව දුරටත් ඇය ගෙදර සමාජිකයෙක් නොවන්නේ එතැන් සිට....

නමුත් ඇගේ මානසික වෛද්‍යවරයා ඇයට ඇහුමකම් දීලා..ඈට ඉතාමත් ඉවසිමෙන් ඉඩ දීලා ඇයව තැනකට ගෙනවා..දෙමාපියන්ට වෛර නොාකර ඇයට ඔවුනගේ ආදරය දිනා ගන්නම පුළුවන් තැනට ගෙනාවා..ඇය අපූරුවට ඒක කලා..

Dear zendagi චිත්‍ර පටිය කාලෙකින් බැලුව චිත්‍ර පටියක්...දරුවන්ව ඈතට කරලා බලන් ඉන්න දෙමාපියන්ට ලස්සන පණිවිඩයක් අධ්‍යක්ෂවරයා විසින් ලොකෙට දෙනවා...කයිරාගේ වෛද්‍යවරයා අන්තිමට දෙන අවසාන අවවාදේ තමයි මේ..ඔය තියෙන්නේ....මට තාමත් ඇහෙනවා වගේ දැනෙන...


෴ආදරණීය මල්෴