ලොව් තුරා හිත නිවෙන
මගෙ හිස බර දරන
නුඹෙ පුළුලැල් උරහිස තරමටම
නොවේ කිසි තැනක සැප
මගේ හිත ගිම් නිවෙන
ගෙවා යොදුන් ගනන්
නුඹ පසු පසම එන්නැති
පතා නුඹෙ සෙනෙහසම
නුඹ මටත්...නුඹට මා මුණ ගැසු
මඟ ලකුණු සොයන්නැති....
නුඹෙ හුස්මක සුවඳ
දැවටිලා හිත ලඟම
රැගෙන විත් මේ භවෙත්
දමා හැර යන්න බැරි
බැඳිමක පැටලිලා
නුඹෙ දෑතෙහි රැඳුන
උණුසුමට මගේ හිත පතුලේම
නුඹ තවත් දැවටිලා..
~~~~ආදරණීය මල්~~~~
සෙනෙහස සැබවින්ම සොඳුරුය
ReplyDelete